Weer een dag om snel te vergeten

Gisteren was het plan om 's morgens naar het ziekenhuis te vertekken vanwege de werken bij ons thuis. Maar toen bleek dat het nogal zou meevallen met stof en lawaai besloten we nog een dagje thuis te blijven. Spijtig genoeg is het anders gelopen. Na zijn middagdut werd Rune wakker met verschrikkelijke pijn. Het was echt ondraaglijk, een pijn die hij nog niet eerder had gevoeld. Ik belde met het UZA en ze zeiden om onmiddelijk binnen te komen. Maar ondertussen ging het steeds slechter met Rune en hij kon zelfs niet overeind komen. De ambulance dan maar. Die stuurden ineens een MUG mee ( wat misschien voor wat overbodige sensatie zorgde). De dokters gaven hem direct intraveneus pijnstilling en toen kwam pas hij wat tot rust. Aangekomen in het ziekenhuis moesten we opnieuw de hele mallemolen door: echo, platen, scan. Het resultaat kregen we meteen: een niercrisis. Er zitten een grote en twee kleine nierstenen in zijn nier. Logisch dus dat hij zoveel pijn had... De reden is waarschijnlijk de zware belasting voor de nieren in het begin van de kuur toen hij alle blasten moest uitplassen. Hij plaste wel 5 liter per dag toen. Vanmorgen werd eerst gezegd dat we met de ziekenwagen naar het Klina zouden moeten waar de stenen vergruisd zouden worden. Maar hij voelt zich heel slecht nu, had koorts en zijn witte bloedcellen staan heel laag. Het risico is dus te groot. Ze zijn dan maar opgestart met antibiotica, medicatie om te ontzwellen en pijnstilling. Verder bekijken de dokters het dag per dag. Of de drie chemo's die morgen voorzien zijn kunnen doorgaan zullen we dan pas weten.